Onlangs las ik 'Sapiens. Een kleine geschiedenis van de mensheid' van Yuval Noah Harari. Het was de eerste keer sinds 'Op open water' van Annika Thor dat ik moest wenen bij een boek. Voor de duidelijkheid: de schrijfstijl van Harari is superieur, het waren zijn inzichten die me ontroerden. Wat volgt, is een kort pleidooi om jou te overtuigen te lezen over jouw geschiedenis, die van je oma, die van je hond Bassie en die van Karl Marx want ja, die zijn verbonden met elkaar.
Ik geef het toe, de inzichten die Harari meegaf, maakten me soms down. Hij legt bijvoorbeeld uit waarom 'vrijheid' enkel in onze verbeelding bestaat en hoe het individu tegenwoordig belangrijker is dan het gezin. Zijn inzichten worden gestaafd met vele voorbeelden waardoor je als lezer meegaat in zijn denkwijze. Harari zette me vaak aan het denken en hielp me ook om een open standpunt te vormen over bepaalde zaken. Zo kan ik een lockdown bijvoorbeeld relativeren omdat het een soort rustpunt is in een menselijke maatschappij die ongelooflijk snel evolueert.
Harari, dankjewel! Dankjewel om me meer bij te leren over mijn geschiedenis. Zo leerde ik dat ik misschien niet 100% sapiens ben, maar dat de kans bestaat dat ik ook een klein beetje neanderthaler ben. Je leerde me ook hoe de keuze voor de wetenschappelijke revolutie het lot van iedereen op aarde veranderde. Je maakte me een slimmer mens, een mens die leert uit haar geschiedenis.
Eén leestip geef ik tot slot nog graag mee: lees dit boek niet op de trein. Luide muziek, pratende mensen, schreeuwende kinderen ... vormen te veel afleiding om dit boek in opperste concentratie te kunnen lezen en dat is zeker nodig. En ook, een traantje wegpinken bij dit boek is toch aangenamer in de stilte van je eigen huis dan op een volle trein?
Heb jij dit boek al gelezen of wil je het graag lezen? Laat het me zeker weten!
Comments