'Het moois dat we delen' zag ik supervaak verschijnen op bookstagram en het werd me ook al enkele keren aangeraden. Ish Ait Hamou de danser veroverde mijn hart al sinds 'So You Think You Can Dance'. Hoog tijd dus voor mij om ook kennis te maken met schrijver Ish. Mijn recensie over dit mooie boek wil ik graag hieronder met jou delen.
Het verhaal gaat over een Belgisch-Marokkaanse vrouw (Soumia) en een Belgische man (Luc) waarvan de levens op een bepaalde manier verbonden zijn. Opvallend is dat het boek verdeeld is in de delen 'zij', 'hij', 'hij & zij' en 'wij'. De titels van die delen doen denken aan het wij-zij-denken dat vaak leeft in de maatschappij. Hoe verder het verhaal vordert, hoe meer vergiffenis en begrip de bovenhand krijgen bij de hoofdpersonages en hoe meer de personages zich verbonden voelen ('wij').
Soumia en Luc zijn zeer verschillend maar ook weer niet. Ze zijn beiden eenzaam, het verleden van beiden leeft nog sterk in hun heden, ze houden allebei van voetbal ... De uitwerking van de personages is herkenbaar. Het lijkt wel alsof ik Soumia al eens leerde kennen tijdens mijn studentenjaren en alsof ik Luc al eens zag rondlopen in mijn straat.
Ish schrijft zoals vele mensen praten en net dat maakt het boek realistisch. Het boek speelt zich af in onze maatschappij en daar spreken de meeste mensen klare taal. Ik denk dat zijn taalgebruik een belangrijke factor is bij de populariteit van het boek. Hij schrijft eenvoudige zinnen maar weet ook dieperliggende boodschappen te verwerken in het boek. De woorden die Ish bij elkaar zet, geven stof tot nadenken.
Ik kijk uit naar andere boeken van Ish Ait Hamou!
Las jij dit boek al? Wat vond je ervan?
Comments